ผมเป็นคนที่มีคำถามในใจส่วนตัวทุกเรื่อง เช่น การพัฒนาที่ยั่งยืนในชุมชน หัวใจสำคัญคืออะไร ภาพเป็นยังไง แล้วผมจะแสวงหาคำตอบที่ตนเองเข้าใจ จริงแล้วพี่ไผเคยบอกเมื่อต้นปี 2566 ว่า มีตัวแปรสำคัญคือการบริหารความเสี่ยงและจัดการความคาดหวัง
ผมพึ่งเข้าใจอย่างซาบซึ้งเมื่อผ่านบททดสอบเช่น การก้าวข้ามความขัดแย้งภายใน เป็นภาพที่ชัดเจนว่าดงสารอยู่มาแล้ว 100 ปี และจะอยู่ต่อไปอีก 100 ปี ได้อย่างไร
แน่นอนว่าปณิธานทีมผู้บุกเบิกบ้าน และการหล่อหลอมจิตวิญญาณรักษ์บ้านเกิด มีส่วนสำคัญยิ่ง แต่ในยุคปัจจุบันผู้คนในชุมชนทิ้งชีวิตเดิมหนีออกจากบ้าน เพื่อหาทางกลับบ้านมาพร้อมกับชีวิตใหม่ และผมมั่นใจว่าทุกคนคิดถึงบ้าน กล่าวคือความยากจนเป็นเหตุ
เพื่อส่งต่อพันธสัญญาการรักษาผืนดินดงสาร "ทุ่งพันขัน" แห่งนี้ไว้ เป็นสมบัติของแผ่นดินชุมชนต่อไป ผมจึงร้อยเรียงเรื่องราวสร้าง "คลัง•เมล็ดพันธุ์•ข้าว" เป็นพิพิธภัณฑ์สืบสานปณิธานชั่วนิรันดร์
ภาพนี้อยากสื่อว่า ตอนนั้นในปฏิบัติการโมเดลเกษตรมูลค่าสูง ฯ เราจับไมค์พาทำ ตอนนี้พวกเขาจับไมค์บอกให้เราทำตามในงาน บุญกองข้าว (นาปรัง) มันสวยงามจริง ๆ นะครับ แต่ผมค้างคาใจอยู่เรื่องหนึ่ง คือ ยังหล่อหลอมวัฒนธรรมองค์กรไม่สำเร็จ
#คลังเมล็ดพันธุ์ข้าว ไว้ผมส่งเล่มวิจัยหรือรวบรวมข้อมูลเสร็จจะนำมาเล่าให้อ่านนะครับ
